Afgang Oranje in Istanbul

Het Nederlands elftal verloor woensdagavond op dramatische wijze zijn eerste kwalificatiewedstrijd uit tegen Turkije voor het WK 2022 in Qatar. 

De verwachtingen waren vooraf hooggespannen aan tafel bij Studio Sport. De sfeer met vaste ‘analytici’ Raphael van der Vaart en Pierre van Hooijdonk was zelfs een beetje uitgelaten. Presentator Sir Tom Egbers had zijn handen vol aan de melige ex-voetballers. 'We' zouden die Turken wel even voetballes geven. Een overwinning was een zekerheidje.  

Het liep anders. Oranje begon in het immense lege stadion Atatürk Olimpiyat in Istanbul weer eens te slap. Vooraf aan het duel werd bondcoach Frank de Boer nog even gevraagd naar de situatie in Qatar.  Uit onderzoek van The Guardian bleek dat inmiddels 6500 arbeiders zijn overleden bij de bouw van de WK-stadions. De Boer heeft in een ver voetbalverleden zijn zakken gevuld met foute oliedollars uit Qatar. Zijn broer Ronald was notabene Qatar ambassadeur om het WK naar het verderfelijke oliestaatje te halen. De FIFA – Blatter – deed de rest. De discussie is, wat mij betreft, een beetje ‘too little, too late’ en bij de voetballers aan het verkeeerde adres, hoewel ze wel – als ze de ballen hebben – hun stem via social media kunnen laten horen. Het is immers ruim 10 jaar (!) na de toewijzing door de corrupte FIFA aan Qatar. Toewijzing van het WK voetbal aan een land die het niet zo nauw neemt met mensenrechten en waar het in de zomer ver boven de 40 graden wordt is natuurlijk volslagen idioot. Maar ‘money makes the world go round’ vrees ik. Of wilden de spelers van Oranje met hun wanprestatie een statement maken naar Qatar? 

Oranje begon dus ongeconcentreerd en kwam ongelukkig op achterstand door een van richting veranderd schot. Zelf dwong Oranje de hele wedstrijd te weinig af . Nog voor rust werd het door een terecht gegeven pingel 2-0. Vlak voor rust scoorde Oranje de Anschlusstreffer, maar waar was de VAR of doellijntechnologie wanneer je ze nodig hebt? Het ontbreken van deze tools is een regelrechte aanfluiting wanneer de belangen zo groot zijn. Vlak na rust werd het zelfs 3-0 uit een verdekt afstandsschot voor de Turken. 

Een afgang zoals zes jaar geleden – ook kansloos 3-0 ten onder – dreigde voor Oranje. Frank de Boer keek eens naar de bank. Babel ?! WTF. Waarom selecteer ik hem eigenlijk nog steeds? Een pinchhitter hebben we nodig. Oh nee, die heb ik niet geselecteerd. Vooraf aan de wedstrijd was er veel discussie waarom de veel scorende spits Weghorst bij het Duitse Wolfsburg niet geselecteerd was. Wat moet die jongen dan doen om geselecteerd te worden? Luuk de Jong – vertrouweling van de Boer – werd in de spits gegooid. Ook Davy Klaassen werd ingebracht. De dood of de gladiolen. Even later scoorde Klaassen de Anschlusstreffer. Vlak daarna maakte de Jong, zoals alleen hij dat kan, een frommelgoal. Zou het dan nog kunnen? Maar mr. Turkije, Burak Yilmaz, maakte met een geweldige vrije trap aan alle illusies van Oranje een einde. 

Exemplarisch voor het belabberde spel – onderschatting, weinig arbeid en geen tempo – van de duurbetaalde Nederlandse profs was de gemiste pingel van 'sterspeler' Depay in blessuretijd. Een pijnlijke nederlaag richting Qatar. Jong-Oranje deed het niet veel beter. 1-1 tegen Jong-Roemenië. Enfant terrible en supertalent – nu ff niet – Ihattaren schitterde door afwezigheid. 

Ab+