Vanuit mijn mancave zag ik tot mijn verbazing de ongenaakbare Pogacar kraken in de koninginnenrit in de Alpen. Het spervuur van aanvallen van Jumbo-Visma wierp uiteindelijk zijn vruchten af. Het masterplan werd door Vingegaard vakkundig afgemaakt.
De steile slotklim, col du Granon, was de scherprechter. 35 jaar na dato – Greg Lemond onttroonde een chagrijnige Bernard Hinault – was de iconische berg weer in het parcours opgenomen. Bernard Hinault werd eindelijk overruled door de Tourorganisatie.
Op deze monsterlijke Col stond Poga geparkeerd bij de zoveelste demarrage van Vingegaard die de etappe won. Vier kilometer onder de top reed de Deen Poga verrassend de vernieling in. De Sloveen verloor bijna drie minuten en de gele trui.
Daarna was het de beurt aan de gedegradeerde kopman Roglic die zich als een baksteen naar beneden smeet in de afdaling van de Télégraph. Het bleek dat Laporte was vooruit gestuurd om Roglic in de afdaling op te vangen. Hierbij werd Poga onder druk gezet en geïsoleerd.
Geïsoleerd of niet, Poga nam vreemd genoeg het initiatief op de volgende loodzware klim, de Galibier. In de afdaling bracht van Aert van Mars – zich ook terug laten zakken – de groep Roglic met onder andere Gaudu weer terug bij Vingegaard en Poga. Daarna werd het ‘peloton’ onder druk van Jumbo-Visma weer uit elkaar getrokken. Voor de beklimming van Col de Granon – 2413 meter – blijven alleen Vingegaard, Poga, Thomas en Roglic over. Om en om demarreerden Vingegaard en Roglic. Waarom Poga op iedere scheet van Jumbo-Visma – zeker Roglic – moest reageren mag Joost weten. Daarmee heeft de (te) zelfverzekerde Sloveen zijn hand overspeeld. Overmoed? Daarnaast was de energiehuishouding duidelijk niet op orde bij de Sloveen. Maar wat een koers..!
Parijs is nog ver…
Ab+
