IamSpecialized

door | jan 9, 2022 | Wielercolumn Ab | 0 Reacties

Ik ben 2022 goed afgetrapt door mijn lang gekoesterde droom te verwezenlijken.  Als een kind zo blij heb ik eindelijk – op 55-jarige leeftijd! – een nieuwe Specialized fiets gekocht. Nieuw jaar, nieuwe fiets, nieuwe trails.

Sinds ik werkzaam ben geweest voor Specialized Benelux tussen 1991-1994 ben ik Specialized minded. Oprichter John van Herwerden en ik (inkoop/logistiek) werden er – out of the blue – uitgebonjourd door een Chinees die het head office in San Francisco had ingehuurd.  God mag weten waarom we de zak kregen. Dit terwijl ‘wij’ het fietsmerk Specialized in Europa hebben geïntroduceerd en kijk waar het fietsmerk nu staat. De helft van het peloton rijdt Specialized en is het leading fietsmerk. Maar ondanks het ontslag ben ik altijd een Specialized addict gebleven. Wat me dan zo aanspreekt in het merk is lastig te omschrijven. Het is meer een gevoel naast het mooie design van de fietsen en kleding. Altijd op zoek via Marktplaats naar Specialized gear met die karakteristieke rode bliksem-S. Nieuw spul vond ik altijd te duur. Nog altijd draag ik MTB schoenen uit mijn Specialized periode. Ook kan ik maar geen afstand doen van mijn eerste purple Specialized Allez Comp racefiets. Tijdens het WK Wielrennen in Leuven wilde ik, koste wat het kost, ook zo’n rode gratis Specialized cap hebben waar half Leuven in liep. Dat ik uiteindelijk op mijn knieën moest bij de gesloten Specialized store aan de Bondgenotenstraat had ik er graag voor over.

Mijn huidige racefiets is een tweedehands Specialized Allez Comp Silver gekocht in 2015. Maar nu heb ik mezelf beloond – waarvoor eigenlijk ? – met een nieuwe Specialized Rockhopper Comp in de kleur Smoke Black. Net als Mathieu van der Poel vind ik racen op de weg saai. En gezien ik toch meer stabiliteit op de MTB heb is het een uitermate stijlvolle MTB geworden.  Het nieuwe speeltje is een mooie bestemming van het kerstgeschenk in harde euro’s van mijn vader. Dat de Rockhopper Comp 200 kilometer verderop in Bruchterveld – of all places – stond nam ik voor lief. De rest van Nederland had deze fiets niet in voorraad. Bruchterveld bleek een dorp van niks tegen de Duitse grens, maar wel een Specialized walhalla. Verwonderd bekeek ik de schat aan tweewielers.  Op de terugweg ging ik nog even langs mijn broer in Apeldoorn. Zelfs mijn schoonzusje – niet vies van gesoigneerde fietsjes – was jaloers op de schoonheid van de fiets. Na het inremmen van mijn schijfremmen ga ik mijn nieuwe ‘Tank’ gebruiken voor het echte MTB/gravel werk en mijn oude afgetrapte Cube Aim mag met me mee op de geplande citytrips in 2022. Het belooft een bijzonder fietsjaar te worden.

Ab+

Meer columns van Ab

Kris Cross door Antwerpen

Kris Cross door Antwerpen

Om het zwarte gat te verzachten trok ik, redacteur wielertochten.nl, naar Antwerpen voor de wereldbeker Cyclocross. Met Studio Brussel op de radio bracht mijn Volvo ons naar Antwerpen. Ons? Ja, naast me zat mijn vrouw Ing. Zij had na de dood van poes Saartje wel wat...

WK Gravel feestje Leuven

WK Gravel feestje Leuven

Niet geheel topfit - dank drie oktober - vloog ik zaterdag met de Volvo richting Leuven. In de Flandrien hoofdstad werd het WK Gravel verreden. David Bowie met ‘Let’s dance’ op Studio Brussel zorgde voor de muzikale omlijsting. Een paar kilometer buiten Leuven, de...

Demi, Demi, Demi…

Demi, Demi, Demi…

De wegraces van het WK in Zürich waren de laatste aansprekende wielerwedstrijden voordat ik in het zwarte gat zou vallen.  Bij de vrouwen was het vooraf duidelijk  wie de kopvrouw bij de Nederlanders was. Demi, Demi en Demi. Dat vond ze zelf ook. Wat vonden...

Sprinttrein

Sprinttrein

Voordat we in het zwarte gat vallen staan er gelukkig nog een aantal leuke wielerwedstrijden op het programma. Voor de najaarswedstrijden was de helft van het peloton afgereisd naar Canada, voor de GP Montreal en de GP in Quebec. Wie dat te ver vond, gaf acte de...

Vuelta Loco II

Vuelta Loco II

Uiteindelijk sleepte Roglic zijn vierde Vuelta zege eruit. Al leek de Sloveen soms te kraken, de taaie Roglic brak nooit. Stilletjes hoopte ik op een stunt van O’Connor. Bora en Roglic hadden de Australiër doodleuk in etappe 6 een vrijgeleide gegeven van ruim 6.30!...

Little pee

Little pee

O’Connor wenkte zijn ploeggenoot Geoffrey Bouchard, een kilometer of 15 voor de start van de monsterlijke Cuitu Negru (18,9 kilometer à 7,4%) in etappe 15. ‘I gotta go for a little pee before the fucking climb starts’, riep de rode truidrager naar Bouchard. Bouchard...