IamSpecialized

door | jan 9, 2022 | Wielercolumn Ab | 0 Reacties

Ik ben 2022 goed afgetrapt door mijn lang gekoesterde droom te verwezenlijken.  Als een kind zo blij heb ik eindelijk – op 55-jarige leeftijd! – een nieuwe Specialized fiets gekocht. Nieuw jaar, nieuwe fiets, nieuwe trails.

Sinds ik werkzaam ben geweest voor Specialized Benelux tussen 1991-1994 ben ik Specialized minded. Oprichter John van Herwerden en ik (inkoop/logistiek) werden er – out of the blue – uitgebonjourd door een Chinees die het head office in San Francisco had ingehuurd.  God mag weten waarom we de zak kregen. Dit terwijl ‘wij’ het fietsmerk Specialized in Europa hebben geïntroduceerd en kijk waar het fietsmerk nu staat. De helft van het peloton rijdt Specialized en is het leading fietsmerk. Maar ondanks het ontslag ben ik altijd een Specialized addict gebleven. Wat me dan zo aanspreekt in het merk is lastig te omschrijven. Het is meer een gevoel naast het mooie design van de fietsen en kleding. Altijd op zoek via Marktplaats naar Specialized gear met die karakteristieke rode bliksem-S. Nieuw spul vond ik altijd te duur. Nog altijd draag ik MTB schoenen uit mijn Specialized periode. Ook kan ik maar geen afstand doen van mijn eerste purple Specialized Allez Comp racefiets. Tijdens het WK Wielrennen in Leuven wilde ik, koste wat het kost, ook zo’n rode gratis Specialized cap hebben waar half Leuven in liep. Dat ik uiteindelijk op mijn knieën moest bij de gesloten Specialized store aan de Bondgenotenstraat had ik er graag voor over.

Mijn huidige racefiets is een tweedehands Specialized Allez Comp Silver gekocht in 2015. Maar nu heb ik mezelf beloond – waarvoor eigenlijk ? – met een nieuwe Specialized Rockhopper Comp in de kleur Smoke Black. Net als Mathieu van der Poel vind ik racen op de weg saai. En gezien ik toch meer stabiliteit op de MTB heb is het een uitermate stijlvolle MTB geworden.  Het nieuwe speeltje is een mooie bestemming van het kerstgeschenk in harde euro’s van mijn vader. Dat de Rockhopper Comp 200 kilometer verderop in Bruchterveld – of all places – stond nam ik voor lief. De rest van Nederland had deze fiets niet in voorraad. Bruchterveld bleek een dorp van niks tegen de Duitse grens, maar wel een Specialized walhalla. Verwonderd bekeek ik de schat aan tweewielers.  Op de terugweg ging ik nog even langs mijn broer in Apeldoorn. Zelfs mijn schoonzusje – niet vies van gesoigneerde fietsjes – was jaloers op de schoonheid van de fiets. Na het inremmen van mijn schijfremmen ga ik mijn nieuwe ‘Tank’ gebruiken voor het echte MTB/gravel werk en mijn oude afgetrapte Cube Aim mag met me mee op de geplande citytrips in 2022. Het belooft een bijzonder fietsjaar te worden.

Ab+

Meer columns van Ab

Demi

Demi

Het vrouwenwielrennen wordt stilaan volwassen. De vele toeschouwers in Rotterdam onderschreven dat. Heel Rotterdam stond op zijn kop voor de Grand Départ van de Tour de France Femmes. Het leken de eerste etappes wel de open Nederlandse kampioenschappen. Alle vier de...

Parijs, Montmartre II

Parijs, Montmartre II

Vrijdag mochten we weer naar Parijs. Place de la Concorde en een deel van de Champs-Elysees waren omgetoverd in een mega Urban Sports festival. Het festivalterrein kende onder andere een skateboard-, 3x3 basketbal- en een BMX stadion. Het duurde wel even voor ik met...

Parijs 2024, voorbeschouwing Montmartre

Parijs 2024, voorbeschouwing Montmartre

Mijn eerste vakantieweek moest en zou  in het teken staan van de Olympische Spelen in Parijs. Ik had een petite chateau gehuurd, een uurtje - met de trein - ten zuiden van Parijs. Een ideale uitvalsbasis als je niet iedere dag in dat fucking parijs wil zitten. ...

Kannibaal 2.0

Kannibaal 2.0

Kon Vingegaard de oppermachtige Pogacar nog kraken? Het antwoord kwam in de tweede helft van de derde week. De 19e etappe op vrijdag op 19 juli was eigenlijk de laatste kans voor Vingegaard en Visma.Al snel na de start werden twee luitenanten van Vingegaard, Kelderman...

Vocsnor

Vocsnor

In de derde week van de Tour had ik twee vragen. 1. Sloopt Visma alsnog Pogi? 2. Komt Mathieu van der Poel eindelijk uit zijn kot? De 17e was een krankzinnige etappe. Waaiers, ontsnappingen, ploegentactiek en spierballen rollen. Dit duurde de gehele etappe richting de...

La suprématie Pogacar

La suprématie Pogacar

Ik had me na twee uurtjes knallen op de Parijs-fiets (Cube raceframe met dikke 29 inch banden) opgesloten in mijn mancave.  Ik trapte net geen 7 watt per kilo, maar toch op zijn minst 6,5. Binnen handbereik gelletjes, ketonen drankjes, gummi beertjes ...