Oerol 2.0

Na twee jaar afwezigheid maakte het Oerol festival zijn rentree op Terschelling. Het eiland Terschelling is weer het bijzondere decor van de kunstzinnige theatervoorstellingen van Oerol. Ik had het gevoel dat – ondanks de tegenstrijdigheden – Oerol Terschelling had gemist en Terschelling Oerol. 

Oerol of geen Oerol, tijdens de Oerolloze jaren waren we toch afgereisd naar ons favoriete eiland. In die twee jaar was 'bejaardentehuis' Hotel de Walvisvaarder ons geriefelijke onderkomen. We voelden ons als jonge vijftigers toch niet helemaal op onze plek. Daarbij was het hotel reteduur. Gelukkig konden we dit jaar een bescheiden vakantiehuisje huren. Het Libelle – of ANWB zoals je wilt – gehalte op het mini-vakantieparkje van het huisje was ook hoog, maar we zagen ze nauwelijks in het wild. 

Wij hadden dit jaar dubbel feest want mijn zoon was cum laude geslaagd voor zijn gymnasium. Van wie hij die wijsheid heeft mag Joost weten, maar we waren apetrots. 

Het paste allemaal net tot grote opluchting van mijn vrouw. De terugkeer van mijn feestende zoon uit Albufera, de examenuitslag, de herstellende keelontsteking van mijn dochter en de laatste afvaart naar Terschelling op vrijdag. Bij aankomst op 'ons' eiland konden we –  na traditiegetrouw wat gesteggel bij fietsverhuurder Zeelen – bij strandpaviljoen 'de Walvis' nog net genieten van het mooiste uitzicht van het noordelijk halfrond bij zonsondergang.

Founder Joop Mulder van het Oerol festival had helaas de corona perikelen niet overleefd. Het wonderlijke houten getijden kunstwerk – de Streken – bracht een prachtig eerbetoon aan Joop die ons zoveel vreugde heeft gebracht met 'zijn' Oerol festival. 

Ieder jaar voelt Terschelling aan als thuiskomen. De kolonie vissende Lepelaars, de eindeloze stranden, nukkige fietsenmakers, meevliegende Tureluurs en het glooiende duinlandschap kleuren het eiland. Dit jaar konden we dus gelukkig ook weer genieten van onze jaarlijkse dosis kunst met als absolute hoogtepunt de woordeloze voorstelling 'Exit'. Vier evenwichtskunstenaars 'verbouwden' samen op de choreografie van Piet van Dycke een huis op sensationele wijze. De bezwerende dans van de aimabele mannen en de opzwepende elektronische muziek ontroerde mij in grote mate. 

Op OM Oost – één van de vier (nieuwe) oorden – genoten we van het adembenemende uitzicht van Oost-Terschelling gelegen in Kingsize frietbakjes onder het gefluister van eiland  verhalen. Bij het Geitepark voelden wij het eiland in al zijn haarvaten tijdens 'Listen to the land'. De stilte, de wind die je gezicht aait, het geluid van de vogels, de bezinning, het zorgeloze en de schoonheid van een land bezaaid met wilde bloemen. Diezelfde middag werden we met onze voeten in het zand op 'de Betonning' in West-Terschelling  opgewarmd door Merol om ons vervolgens in de avond onder te dompelen in de dance scene van Club W midden op het eiland. Het Oerol festivalgevoel lijkt nooit weg te zijn geweest. 

Ab+