RIP DIEGO

Maradona stond de pers te woord in oversized bontjas. Napoli 1984. Geen club wilde hem hebben na een mislukt schop-avontuur in de Copa del Rey bij Barcelona. De armste stad van Italië, Napoli, kocht hem. Een jongen uit de sloppenwijken van Buenos Aires daalt met een helicopter neer als een bijbels figuur in Napels. Maradona, Messi avant la lettre met een rauw randje. Maar de voorzitter van Napoli hield wel van een gokje. Het gokje pakte goed uit. Napoli met Maradona wint voor de eerste keer de scudetto en geeft het arme zuiden zijn zelfrespect terug. Het rijke noorden van Italië vond Napoli het riool van Italië. Dat deed en doet pijn in de laars van Italië.

Na het behalen van de scudetto (2x)  werd Maradona op handen gedragen. Als eerbetoon besloot Napoli zijn rugnummer 10 nooit meer te gebruiken. Op de muren van het katholieke Napels verscheen Maradona als God. Ook in Argentinië werd Diego een halfgod na het behalen van de wereldtitel in Mexico 1986. Hij won notabene de halve finale tegen Italië in zijn eigen San Palolo stadion, wat veel kwaad bloed zette bij de Italianen. Alleen de Noord-Italianen huilden.
De roem – zoals bij veel sterren – viel hem zwaar. Maradona raakte verslaafd aan de   cocaïne om het hoofd te kunnen bieden aan de aandacht, vrouwen en de druk. Hij had niet alleen een neusje voor de goal – topscorer Italië – maar ook voor slechte vrienden. Hij rekende de familie Giuliano – de Camorra – tot zijn vriendenkring.
Na wat te veel lijntjes in de neus loopt hij bij een dopingcontrole na de wedstrijd Napoli-Bari tegen de lamp. Hij wordt door de Italiaanse justitie veroordeeld en wordt een persona non grata in Italië. Maar voor altijd een god in Napels. #diegoeterno