Waar we als wielerliefhebber al weken – zo niet maanden – naar uit hadden gekeken was etappe 9, een heuse gravelrit. De vrouwen deden het vorig jaar al in de Tour, nu was het de beurt aan de mannen.
Vooraf weerspiegelingen van de wielerwereld of zo’n gravelrit wel in de Tour past. De geluksfactor is immers groot. Zeer nadelig voor klassementsrenners, maar een feestje voor renners als Mathieu van der Poel…zeer behendig op fiets, niet bang om bochten hard te nemen en geen klassementsrenner. Maar met 160 man over smalle gravelpadjes en dringen voor de komende gravelstrook kan best link zijn. Positie kiezen is dan heel cruciaal. In zoverre is het vergelijkbaar met rijden over de kasseien. Volgens de ASO zou de populaire (nieuwe) discipline gravel spektakel opleveren en zorgen voor prachtige beelden van stoffige witte wegen tussen de groene wijngaarden van de Bourgogne.
De gravelrit leverde zondagmiddag inderdaad mooie plaatjes van wittige, stoffige wegen op vanaf de bank. Niet vanuit mijn mancave maar vanuit vriend Bun zijn villa met RVV-clubje. Geen ketonen shotjes , rijsttaartjes en gelletjes, maar hoerenkoeken en M&Ms. Veel (koers) prikkels, maar mijn hoofd liep gelukkig niet vol.
Het was koers vanaf de eerste strook. Overal groepjes renners, spervuur van aanvallen, dringen voor stroken, vreemde ploegentaciek en teamgenoten die elkaar kwijt raakten. Ook relatief weinig valpartijen zonder erg en geen tijdverlies van de favorieten als gevolg van panne. Tourdirecteur Prudhomme kon tevreden terugkijken. Topfavoriet MVDP had helaas niet zijn allerbeste benen. Die bewaart hij voor de Olympische Spelen. Al schrok de concurrentie wel toen hij met zijn favoriete witte broek aan de start in Troyes verscheen. Hij reed wel weg met een groepje maar raakte nooit voor in de koers. De sterke kopgroep – dan al vooruit – met veel klassieke renners o.a. Stuyven en Piddock werd niet meer teruggepakt. De Fransman Turgis won de sprint voor onder andere Pidcock. Bijna was Stuyven de winnaar. Hij was ontsnapt uit de kopgroep de laatste paar kilometer, maar werd in extremis bijgehaald.
Daarachter hielden de klassementsrenners elkaar in de gaten. Evenepoel en Pogacar – die altijd willen rijden – probeerden wel weg te komen op één van de veertien gravelstroken, maar raakten nooit echt weg van Vingegaard. Mede door zijn Visma-ploeggenoten overleefde de Deen de etappe. Hij deed het samen met Roglic in zijn broek maar ze voltooiden de koers zonder tijdsverlies. Vingegaard reed nog lek, maar kreeg binnen no-time de fiets van Tratnik. Op zijn fiets reed hij de koers uit. De favorieten kwamen gezamenlijk over de streep.
Na een rustdag in Orléans gaat de Tour in de tweede week van start met een vlakke rit. Grijpt Philipsen dan eindelijk zijn kans? Ook waarschuwt de organisatie voor waaiers als de wind goed staat. De etappe daarna is een zware bergrit (4350 hoogtemeters!) over het Centraal Massief. Het zwaartepunt ligt duidelijk in de laatste 60 kilometer waar de renners vier cols moeten overleven. Kraakt Vingegaard vandaag ?
De 12e en 13e etappe gaan over heuvelachtig terrein met goede kansen voor vluchters. Of kunnen sterke sprinters toch mee op de heuvels? De tweede week eindigt met twee loodzware bergetappes in de Pyreneeën met onder andere de Tourmalet op zaterdag en Plateau de Beille (15,8 kilometer à 7,9%) op zondag. Welke GC renner valt af of wacht Visma op de derde week?
Ab+
