Héro Hirschi

door | sep 11, 2020 | Nieuws, Wielercolumn Ab

Hemel en aarde is bewogen om coûte que coûte de Tour de France toch in 2020 te laten doorgaan. Alles werd uit de kast getrokken om het coronavirus buiten la porte te houden. Maar uitgerekend de baas van de Tour testte positief op de eerste van twee testdagen in de Tour. Hij had notabene een dag eerder de Franse premier Jean Castex op de achterbank van zijn Citroën een tongzoen gegeven. Alle renners testten gelukkig negatief. Le Tour continue, dat is het belangrijkste. 

Op de dag van de coronatest van de tourploegen pakte een huilende Sam Bennett  zijn eerste zege in de Tour. De druk op hem was levensgroot bleek uit zijn emotionele verhaal voor de microfoon na de finish. Kan ik het nog wel? Ga ik ooit een Touretappe winnen? De twijfel sloeg toe, zelfs bij deze duurbetaalde Ierse topsprinter. Hij kwam over van Bora en pakte voor zijn nieuwe ploeg Deceuninck-Quick Step eindelijk zijn eerste Tourzege. Hij dankte ontroerd zijn ploeggenoten. Het mooiste interview wat ik in jaren heb gezien. 

De daaropvolgende etappe is wederom een prooi voor rassprinter Caleb Ewan. In de een saaie etappe maar turbulente sprint wint hij net voor zijn buurman in Monaco, Sam Bennett. Overigens beukte – in de licht oplopende sprint in Poitiers – Sagan van Aert opzij wat hem diskwalificatie opleverde. Zijn achtste groene trui is (gelukkig) ver weg. Het is natuurlijk een farce dat iemand de groene trui in Parijs mag ontvangen terwijl hij geen enkele sprintetappe heeft gewonnen. 

In de twaalfde etappe kreeg Sunweb talent Marc Hirschi eindelijk loon naar werken. Hij wint met groots machtsvertoon de heuveletappe naar Sarran. Met een solo van 30 km, ingezet op laatste klim de Suc au May, bekroonde hij zijn gretigheid – met dank aan zijn ploeggenoten – met zijn eerste profzege. Hij speelde al voor de derde keer mee in de finale van een etappe. Op zijn 22e (!) reed hij op het heuvelachtige parcours het gehele peloton aan gort. Bergop, bergaf, het maakt Zwitser Hirschi allemaal niet uit. Hij is trouwens van dezelfde generatie als Evenepoel en misschien wel net zo goed. Alaphilippe – in de achtervolgende groep – doet tevergeefs een aantal pogingen om te ontsnappen. Alaphilippe in 2020 is niet de Alaphilippe van 2019. Vanaf morgen is het woord weer aan de klassementsrenners. Beginnend met een uitdagend parcours naar Puy Mary met in totaal 4400 hoogtemeters (!). Parijs komt steeds dichterbij. 

Ab+

Meer columns van Ab

Meesterlijke MVDP

Meesterlijke MVDP

De verwachtingen tussen de eerste clash tussen Pogacar en Mathieu van der Poel dit wielerseizoen waren hoog gespannen. Pogi had zijn zinnen gezet op het eerste monument, La Primavera, dit jaar. Hij won dit monument nog nooit. Overal waar hij aan de start staat, wint...

Joop!

Joop!

Ik had stiekem al wat kilometers in de benen, maar met de Joop Zoetemelk Classic wordt eigenlijk het wielerseizoen voor ons stervelingen geopend. Het zonnetje scheen maar met een temperatuur van +3 in de ochtend bij het clubhuis van Swift was het verdomd koud. Dus...

Voorjaar. Koers!

Voorjaar. Koers!

Vriend Witte had weer eens zin om gezamenlijk op de fiets te klimmen. Timo, vriend Hans en ik sloten graag aan voor een graveltocht. Witte had een mooie route op de Garmin uitgestippeld, ware het niet dat zijn GPS ons in de steek liet. Net als de zon. Waar blijft het...

Pannenkoek

Pannenkoek

Het voorjaar staat voor de deur. Het weer twijfelde van de week nog. Woensdag was het nog -10 graden, terwijl vrijdag de mussen dood van het dak vielen, +19 graden in het zuiden van het land. Op zaterdag was het gelukkig ouderwets hondenweer. De hele dag zeikte het...

Visual Management by Plugge

Visual Management by Plugge

Het beachseizoen is niet geworden wat ik ervan gehoopt had.  Ik had naar mijn gevoel best een lekker najaar gedraaid. Mijn ftp was omhoog geschoten. Helaas kon ik op het NK beachrace in Katwijk mijn power niet kwijt op het strand. Toch misschien de mentale druk...

Het zwarte gat

Het zwarte gat

Twee maanden zit ik en heel wielerminnend Nederland in het zwarte gat. Na de ronde van Lombardije - begin oktober - stort ik mijzelf in het zwarte gat. Maak wel mijn kilometers op de MTB of strandfiets maar even geen koers om te volgen stemt mij ruim twee maanden...