Terwijl de wielerwereld zijn wonden likt na de horrorcrash van Fabio Jacobsen in de Ronde van Polen – door toedoen van mede-sprinter Groenewegen – zijn de klassieke renners nog altijd in Italië. Daar worden de eerste post- corona wielerwedstrijden gereden. Overigens reden de klassementsrenners inclusief Dumoulin en Roglic zich in Frankrijk letterlijk en figuurlijk warm voor de Tour de France tijdens de opgewaardeerde Tour l'Ain. Roglic was, voor zijn Tour concurrent Bernal, in de eerste etappe bergop de beste. In de ronde van Polen deklasseerde Belgisch wielertalent, Remco Evenepoel, zijn concurrentie in de bergrit naar Bukovina.
![]("https://1.bp.blogspot.com/--wFO7tjLxOM/Xy-sIi3CzcI/AAAAAAAACi4/IFpC3CBSYEQy1lSMqisAEk6Xhy5pmMFvACLcBGAsYHQ/w328-h182/_20200809_093442.JPG")
Wielerhelden Wout van Aert en MvdP zijn ook nog in Italië. De eerste krachtmeting – Strade Bianche – tussen hen op de overvolle wielerkalender werd in het voordeel beslist van Wout van Aert. La Gazzetta dello Sport rekende MvdP tot één van de topfavorieten in het eerste (!) monument van het jaar, Milaan-SanRemo. MvdP vond de favorietenrol lichtelijk overdreven, maar ik ging er vanuit dat hij, na de pech in Strade Bianche, aaste op revanche. De Primavera – klinkt midden in de zomer wel erg vreemd – is met ruim 300 km het langste monument.
De hitte op de camping Ruigenhoek in Noordwijkerhout had ik – last minute – ingeruild voor een relatief koele plek voor de buis. Ik zag, onder het genot van een koude Hoegaarden 0.0, hoe de favorieten hun kruid droog hielden op de Cipressa – de eerste scherprechter van de dag. Echter de sprinters Gaviria en Ewan stonden wel geparkeerd op de beklimming. Dan moest het maar gebeuren – zoals zo vaak – op de Poggio, de tweede en laatste scherprechter. De Poggio is met zijn lengte van 3,6 kilometer tegen 4% en een max stijgingspercentage van 8% niet eens zo rete zwaar maar wel na 300 kilometer in de volgelopen benen. Nibali nam op de Poggio het initiatief. Zijn aanval werd door Alaphilippe en Wout van Aert gecounterd. De rest moest passen. Even later is een versnelling van Alaphilippe op het laatste stuk van de beklimming van Aert te machtig. De rest zat op een paar honderd meter erachter. In de afdaling van de Poggio achterhaalde de sterke van Aert – op de macht – Alaphilippe. De achtervolgende groep met MvdP zat er vlak achter. Met nog 5 kilometer te gaan was het gaatje maar 5 seconden. Maar ze kregen het niet meer dicht. In de straten van San Remo maakten van Aert en Alaphilippe uit wie het eerste monument van het wielerseizoen zou winnen. Met een machtige jump op de streep klopte van Aert Alaphilippe nipt en won – na Strade Bianche – zijn eerste monument. MvdP was na de aankomst op Via Roma in San Remo niet bereikbaar voor commentaar. Hij had erop gerekend dat op de Poggio van Aert en Alaphilippe terug gepakt zouden worden. MvdP moet niet rekenen. Gegokt en verloren. Hij lijkt zich nu al te moeten focussen op de najaarsklassiekers (!) Ronde van Vlaanderen en Parijs Roubaix. Zolang hij met zijn hart koerst komt het wel goed.
Ab+
