Olympische droom-tattoo

door | aug 8, 2021 | Wielercolumn Ab | 0 Reacties

Veel atleten hebben een verwijzing op het lichaam naar hun Olympische droom. De meeste nadat ze hebben deelgenomen aan een Olympische Spelen. De ene heeft de Olympische ringen bescheiden op hun enkel of arm, anderen hebben een opzichtige tattoo van de ringen op de rug, verscholen achter een sporthemdje. De Amerikaanse turnster Simone Biles is misschien wel de bekendste sporter. Haar bescheiden ringen op haar onderarm konden overigens niet voorkomen dat ze door psychische problemen een aantal turnonderdelen miste. Ook de Amerikaanse zwemmer Caeleb Dressel en vijfvoudig Olympisch kampioen is bij de tattooshop langs geweest. Zelfs onze eigen Epke Zonderland – wie had dat gedacht? – draagt de ringen altijd bij zich. Maar ook alle hockeydames lieten na het goud in Londen (2012) een Olympische tattoo zetten. 

Vier jaar lang leven de Olympiërs als monniken en weerstaan zij de geneugten van het leven om hun droom waar te maken. Alles moet wijken voor hun Olympische droom. Met veel respect kijk ik dan ook naar alle sporten, maar met name naar de moeder der sporten, atletiek. Alle middellange afstands nummers zijn geweldig om te zien, maar de zevenkamp benadert de oude Griekse Spelen het meest. Gelukkig voor de dames en heren niet meer in hun nakie. De meerkamp atleten en atletes zijn de ultieme sporters. De perfecte mix van snelheid en kracht. Hoogspringen, 800m, kogelstoten, wc-potten gooien niets is hun te gek. Anouk Vetter pakte verrassend zilver en Oosterwegel – wie? – brons. Vetter zat net als Tom Dumoulin in een wak, maar heeft door zelfanalyse het plezier in de sport teruggevonden. Het goud ging overigens voor de tweede achtereenvolgende keer naar onze zuiderbuur Thiam. Maar ook atlete Sifan Hassan en baanwielrenner Lavreysen maakte furore in Tokio. Ieder behaalde twee gouden en één bronzen medaille. Tijd voor een levensgrote tattoo..

Ab+

Meer columns van Ab

Kris Cross door Antwerpen

Kris Cross door Antwerpen

Om het zwarte gat te verzachten trok ik, redacteur wielertochten.nl, naar Antwerpen voor de wereldbeker Cyclocross. Met Studio Brussel op de radio bracht mijn Volvo ons naar Antwerpen. Ons? Ja, naast me zat mijn vrouw Ing. Zij had na de dood van poes Saartje wel wat...

WK Gravel feestje Leuven

WK Gravel feestje Leuven

Niet geheel topfit - dank drie oktober - vloog ik zaterdag met de Volvo richting Leuven. In de Flandrien hoofdstad werd het WK Gravel verreden. David Bowie met ‘Let’s dance’ op Studio Brussel zorgde voor de muzikale omlijsting. Een paar kilometer buiten Leuven, de...

Demi, Demi, Demi…

Demi, Demi, Demi…

De wegraces van het WK in Zürich waren de laatste aansprekende wielerwedstrijden voordat ik in het zwarte gat zou vallen.  Bij de vrouwen was het vooraf duidelijk  wie de kopvrouw bij de Nederlanders was. Demi, Demi en Demi. Dat vond ze zelf ook. Wat vonden...

Sprinttrein

Sprinttrein

Voordat we in het zwarte gat vallen staan er gelukkig nog een aantal leuke wielerwedstrijden op het programma. Voor de najaarswedstrijden was de helft van het peloton afgereisd naar Canada, voor de GP Montreal en de GP in Quebec. Wie dat te ver vond, gaf acte de...

Vuelta Loco II

Vuelta Loco II

Uiteindelijk sleepte Roglic zijn vierde Vuelta zege eruit. Al leek de Sloveen soms te kraken, de taaie Roglic brak nooit. Stilletjes hoopte ik op een stunt van O’Connor. Bora en Roglic hadden de Australiër doodleuk in etappe 6 een vrijgeleide gegeven van ruim 6.30!...

Little pee

Little pee

O’Connor wenkte zijn ploeggenoot Geoffrey Bouchard, een kilometer of 15 voor de start van de monsterlijke Cuitu Negru (18,9 kilometer à 7,4%) in etappe 15. ‘I gotta go for a little pee before the fucking climb starts’, riep de rode truidrager naar Bouchard. Bouchard...