Het was een heerlijk weekendje als je van sport houd. Mijn vrouw en zoon zochten hun heil in het theater.
Als een straaljager vloog tiener Jordan Stolz zaterdag en zondag over het ijs van een vol Thialf. Op het open Nederlands kampioenschap blies het jonge Amerikaanse schaatsfenomeen op drie afstanden iedereen weg. Met grote overmacht won hij de wereldtitel op de 500, 1000 en de 1500. Op de 500 meter reed hij de mooiste en snelste binnenbocht ooit. Die bochtentechiek is fenomenaal. De vergelijking met schaatslegende Eric Heiden is snel gemaakt. Hij won in 1980 vijf afstanden op de Olympische Spelen in Lake Placid. De Nederlanders mochten van Stolz de rest van de medailles oprapen.
Om het wielerseizoen officieel te openen met de Strade Bianche hadden we zaterdag een (Italiaans) koersdagje gepland. Voor de iconische Toscaanse gravelkoers reden we onze eigen ‘Strade’ door het Groene Hart. Mijn knechten Tiem, Witte en Marco hielden mij tijdens de koers prima uit de vuile wind. Daarna koos ik goed positie in de vele waaiers om uiteindelijk de sprint in Zoeterwoude glorieus te winnen.
We waren net op tijd voor de bizarre ontknoping van de Strade bij de vrouwen. Het werd op de streep in Siena een ‘catfight’ tussen ploeggenoten Kopecky en Vollering van SD Worx. De laatste had gehoopt dat kopvrouw Kopecky haar de zege zou gunnen. Niets was minder waar. Gelukkig won Vollering de sprint van bitch Kopecky met een banddikte door een ultieme jump in de laatste meters. Geen stalorders is daarentegen ook wel eens verfrissend.
Onder het genot van een rijkelijk gevuld Minestronesoepje klonk in de voorbeschouwing op de mannen in Huize Hoogland maar één naam, Mathieu van der Poel. Dit ondanks de winstwaarschuwing vooraf van de wielerheld zelf. Het was de Brit Pidcock die een klasse apart bleek in de mooiste koers van het jaar. Hij nam de koers in handen op 50 kilometer (!) van de finish in Siena. Met zijn uitzonderlijke daal kwaliteiten bleef hij in extremis uit handen van zijn achtervolgers. Favoriet Mathieu van der Poel had de benen niet. Hij miste nog de hardheid van de wedstrijden zei hij op Piazza del Campo na de klassieker. Jumbo-Visma sloeg in de achtervolging op Pidcock een modderfiguur. Waarom reed Valter het gat naar teamgenoot Benoot dicht? Daarna konden ze het niet eens worden wie voor wie rijdt. Een tactisch plan bij Jumbo-Visma was ver te zoeken. We hadden genoeg stof tot napraten bij Trattoria Panini.
In Istanbul tijdens de EK-Indoor toonde atlete Femke Bol – die met dat piep stemmetje – wederom haar wereldklasse. Met grote passen liep ze de concurrentie zoek en won ze de 400 meter en de relay 4×400. En uit het niets sprong een emotionele Douwe Amels over 2.31m naar de EK-titel bij het hoogspringen.
Ook stond de eerste etappe van de mini-ronde Parijs-Nice op het sportweekend programma. Het uitkijken is naar het duel Vingegaard – Pogacar. Op het laatste korte klimmetje kregen we een preview van het duel, maar ze bleven niet weg. In de sprint won Merlier van Quickstep – Soudal al voor de vierde keer.
Ook volgende week volop koers met Parijs-Nice en de start van Tirreno-Adriatico met MVDP en Wout van Aert. Parijs is gelukkig nog ver.
Ab+
