In Kopenhagen gingen we op Torsdag het tijritparcours van Fredag verkennen. Eerst een bakkie in Nyhavn, het Kopenhagen van de ansichtkaarten met die gekleurde huisjes in de haven. We moesten overigens een slordige 52 kronen – €6,50 – voor een cappuccino neerleggen. De rondvaart van een uurtje voor 50 Kronen (!) maakte dit meer dan goed.
Net als in Hamburg kent København een prachtige mix van oude en nieuwe architectuur. We kwamen met de rondvaartboot langs moderne appartementencomplex – o.a. Papirøen – door Deense designers. Het nieuwe hoofdkantoor van Maersk – grootste rederij van de wereld – daarentegen heeft duidelijk geen Deense designer in de hand genomen. Misschien van binnen een duurzaam wonder, maar van buiten een megalomaan hoekig monster – pentagon like – met blauwe ogen.
![]("https://lh3.googleusercontent.com/-7QIh8rLJO4k/Yr7l7es8piI/AAAAAAAAC9g/V5lOYyK5cwQDn1jTRroo2rzkMQWBOpK-gCNcBGAsYHQ/s1600/1656677864472563-0.png")
In de fanzone was het retedruk met allemaal Denen – en wij – die zonodig iets gratis wilden scoren. De rolstoel met mijn vader zetten we dankbaar in als wapen. Onze oogst was een Frans strohoedje – voor die ouwe – wat petjes van allerlei pluimage en lauwe gratis koffie van Senseo.
Tijdens de langdurige parcoursverkenning die ieder jaar met militaire precisie wordt uitgevoerd kwamen we er achter dat de trein (?!) – vies woord volgens mijn broer – misschien wel de beste optie was. Mijn broer was in eerste instantie des duivels. De trein, WTF. Na wat research bleek ons ideale individuele tijdrit plek (ITTP) vlakbij trein- en metroststion Østerport te liggen. En laat nou net treinstation Kokkedal vlakbij ons huisje te liggen, 25 kilometer buiten Kopenhagen. Na wat gesteggel was ook coureur Erik uiteindelijk overtuigd.
Ab+
