Veni, vidi, vici.

Na een snelle coffee-to- go in de stad en een ‘beautysleep’ trok ik mij terug in mijn mancave. De mooiste wielerklassieker stond immers op het programma.

De Strade Bianche kent veruit het mooiste parcours en omgeving van alle wielerkoersen. De stoffige wegen, de karakteristieke cipressen, het iconische Siena en de Toscaanse heuvels vormen de parels in deze prachtige koers.

Met 63 kilometer aan witte paden – sterrati – verdeeld over 11 gravelstroken en ruim 4000 hoogtemeters is het één van de zwaarste koersen van het jaar. Daarnaast was ook het ook het weerzien tussen de twee eeuwige rivalen, Mathieu van der Poel en Wout van Aert.

De wedstrijd wordt opengegooid op strook 8. Op 50 kilometer van de streep rijdt op deze gravelstrook ‘Cancellara’ een select groepje weg. Pidcock, Pogacar, MVDP, Alaphilippe, Bernal en van Aert vormen een kopgroep. Een zeldzame mix van de beste wielrenners van de wereld rijden voorin de koers. De jonge generatie blijkt definitief de macht te hebben gegrepen. De oude garde – van Avermaet, Valverde, Mollema – moet passen. Het is een kopgroep waar iedere wielerliefhebber – en iedere koersdirecteur – van droomt. Op de negende strook rammelt Alaphilippe flink aan de boom. Van Aert en Pidcock moeten passen, maar sluiten later weer moeizaam aan. Echter als de dominante MVDP op de laatste steile strook demarreert met een machtige punch moet iedereen passen. Alleen Alaphilippe en Bernal komen op hun tandvlees terug bij Mathieu met nog 11 kilometer te gaan. Wat een koers! 

Gezamenlijk rijden de drie richting Siena terwijl de achtervolgers niet dichterbij komen. In de straten naar het Piazza del Campo in Siena maakt Mathieu – met twee vingers in de neus – het karwei af. Met een magistrale krachtexplosie rijdt hij puncher Alaphilippe en Bernal naar huis en wint op indrukwekkende wijze het aanstaande monument Strade Bianche. Ik ben zelfs lichtelijk geëmotioneerd na weer een imponerende winst van MVDP. Als vriend Witte mij belt voor een nabeschouwing – waar hebben we in godsnaam naar zitten kijken? – springen spontaan de tranen in mijn ogen. Zoveel power, plezier – vrij van taktiek – en klasse zie je zelden in de mondiale sport.

Vooraf had Mathieu gezegd dat echte klimmers in het voordeel zijn. Maar hij deklasseert de beste wielrenners van de wereld. Hij blijft de wielerwereld verbazen. Hoog tijd dat denker Dumoulin bij Mathieu tekent…lekker fietsen.

Volgende echte afspraak voor MVDP is Milaan Sanremo 20/3.  Tussendoor rijdt hij Tirreno Adriatico. Plezier en stay safe.

Ab+