Ik zag dat de omgekeerde Nederlandse vlaggen waren vervangen door BoerBurgerBeweging-vlaggen. Achterin het groepje wielrenners had ik alle tijd om de omgeving in me op te nemen. Wel bleef ik op mijn hoede voor de boeren-dictatuur zeker na hun glorieuze winst van de provinciale staten verkiezingen.
Het was eindelijk lente! De thermometer bij het clubhuis van Swift tikte de 15 graden aan. Ondanks de lente-achtige temperaturen had ik wel mijn Specialized beenstukken aan. Mijn ongeschoren witte benen zijn namelijk verre van gesoigneerd. Mijn old school Specialized Allez Elite was weer tot leven gewekt door mijn nieuwe soigneur Michel.
We begonnen de openingsklassieker Joop Zoetemelk met een lekker windje in de rug. Binnen no time hadden we zestig kilometer op de teller. Mijn rechterkant voelde een stuk beter aan dan gisteren toen het twijfelachtig was of ik überhaupt zou starten. Meesterknecht Pieter – in batman outfit – nam de rest van de 100 kilometer voor zijn rekening door ons uit de wind te houden. Bij de wind van opzij was mijn positionering in de waaiers goed om niet teveel energie te verspillen. Desondanks was ik blij dat de 100 kilometer er op zat want ik had het gevoel dat Pieter het plakken zat was en ons de laatste 15 kilometer wilde lossen. Gelukkig werd hij tijdig uit de Wielertochten.nl – ploegrijderswagen tot de orde geroepen.
We waren ruimschoots op tijd om La Primavera te zien. Zou Mathieu van der Poel op tijd in vorm zijn? Alleen de laatste 30 kilometer van deze klassieker, Milaan Sanremo, is overigens interessant. De eerste 170 kilometer zijn doorgaans slaapverwekkend. Maar met ruim 290 kilometer is het eerste monument van het wielerseizoen allesbehalve een makkie. Na mijn beautysleep begon de finale met de beklimming van de Cipressa – na 270 kilometer – pas echt. Deze werd gekleurd door de favorieten. Op de laatste beklimming de Poggio – 3,6 kilometer à 3,9% – knalden de favorieten naar boven.
Pogacar opende het bal met een splijtende demarrage. Alleen Mathieu van der Poel, van Aert en Ganna (!) konden mee. Net voor de duizelingwekkende afdaling van de Poggio plaatste MVDP een explosieve versnelling die de rest niet kon beantwoorden. Het gerucht gaat dat de laaste kilometer bergop (?!) met 43 km/u ging! In de snelle technische afdaling liep hij verder uit op zijn concurrenten. Solo kwam het wielerfenomenen aan op de Via Roma in Sanremo. Op indrukwekkende wijze won hij, 62 jaar na zijn opa Poulidor, Milaan Sanremo. Als kers op de taart won Feyenoord van het arrogante Ajax. Parijs komt steeds dichterbij.
Ab+
