Wielrenners en appeltaart zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Na of halfweg het fietsrondje genieten van een cappuccino en een appeltaartje – tegenwoordig zonder slagroom – zorgt bij deze gesjeesde cyclist voor een geluksmoment. Mijn energie- en endorfine level schieten omhoog. Gelletjes zijn handig, maar smerig. Een appeltaartje is namelijk de perfecte mix van glucose en fructose. Appeltaartjes zitten niet voor niets in de schijf van vijf van de Jumbo-Visma personalised plates app.
Ik begin met de slechtste appeltaart. Deze kwam overigens niet op mijn pad bij een fietsrondje. Ja, ook naast het wielrennen eet ik appeltaart. De meest smerige appeltaart at ik vorige week met mijn zoon in de Pijp in Amsterdam. We gingen zijn mogelijke toekomstige kamer bekijken en hadden tijd voor een cappuccino. Ik besloot er een appeltaartje bij te bestellen. Daar heb ik nog spijt van. De kamer was een ruime bezemkast en daar bovenop was de appeltaart niet om over naar huis te schrijven. Een waterige appeltaart – uit de vriezer – voor een godsvermogen (€7,50), net als de bezemkast. Die laatste overigens wel met een ruime gedeelde woonkamer met balkon. Bedreigingen aan mijn adres weerhouden mij van de naam van de tent te onthullen.
Het appeltaartje die de laatste plaats deelt is de appeltaart bij Beachclub Culpepper aan het Zwarte Pad in Scheveningen. Ook kakelvers uit de vriezer, waterig, niet te vreten. Ik mijd Scheveningen zoveel mogelijk op mijn wielerrondjes sinds dit appeltaartdrama.
Moeder van alle appeltaarten is die van de Albert Heijn. Het recept is net zo geheim als het zoekalgoritme van Google of het recept van Coca Cola. Het ronde kleine zoete appeltaartje is verslavend verrukkelijk met een heerlijke korst.
De meeste appeltaartjes eet ik bij Sisters Beach in Katwijk na ieder fietsrondje Zoetermeer – Wassenaar – Katwijk – Leiden. Meestal op maandagochtend met een cappuccino en het sportgedeelte van het AD. De Sisters serveren een rond appeltaartje,vers afgebakken in eigen keuken. Goed van smaak, een bijtgrage korst en een mooi uiterlijk. Ook lekker zonder slagroom! In de zomer ga ik overigens bij de Sisters vreemd met een overheerlijke aardbeienslof, vers van bakker Haasnoot in het centrum van Katwijk.
Maar ook aan de Koele Costa, strandtent in Noordwijk, serveren ze een goede appeltaart voor een ouderwetse prijsje. Altijd vers en met liefde gemaakt. Je moet dan wel zelf de appeltaart halen aan de balie.
Met verjaardagen ga ik vaak zelf de keuken in. Hier maak ik – al zeg ik het zelf – een heel behoorlijke appeltaart van goudrenetten, rozijnen, suiker, kaneel en deeg. Ook Lee – vriendin Ing – bakt een lekkere appeltaart. Op het jaarlijkse Leidse club weekend serveert zij altijd met liefde een heerlijke losse – valt lekker uit elkaar – appeltaart met verse slagroom. Het zoete appeltaartje van restaurant ‘Buiten in de Kuil’ op de Veluwe bij Lage Vuursche krijgt ook een eervolle vermelding of is het toch de mooie omgeving die meespeelt in de waardering? Ook de appeltaartpunt in het Boscafé ‘Het Hijgend Hert’ in Vijlen, Zuid Limburg is een feestje. De appeltaart met noten komt iedere dag vers binnen van bakkerij Eddie Muytjens uit Gemmenich. Bij restaurant café Heidezicht in Bussum valt vooral de grootte van de appeltaartpunt op. De smaak daarentegen is voor verbetering vatbaar. Maar het prachtige uitzicht op de heide vergoedt veel.
Maar de winnaar van de appie.nu appeltaartjes test is Brasserie Buitenhuis in Leiden-West. Ik eindig hier wel eens na mijn MTB-Gravel-Race rondje. Het is maar net hoe de wind staat en/of opa Daan zijn WiFi weer eens per ongeluk heeft uitgezet. Bij Buitenhuis serveren ze een hele knappe appeltaart, met veel verschillende noten en qua deeg en vulling volledig in balans. Bon appetit!
Ab+
