Zou de derde week van de Giro nog verrassingen brengen? Blijft Bernal in het roze? Zou de zon nog gaan schijnen?
We werden niet teleurgesteld. De zon scheen in de eerste bergetappe naar Sega di Ala – 11,2% tegen 9,8% – en roze truidrager Bernal kraakte voor het eerst in deze ronde. Yates en Almeida kozen voor de aanval op de Sega di Ala en Bernal moest passen. Hij verloor ruim een minuut van zijn voorsprong in het GC. Uit de vroege kopgroep hield alleen Daniel Martin stand. De pezige Ier won glorieus de etappe en voltooide de trilogie om in de drie grote ronde een etappe te winnen. Vlasov, Ciccone, Bardet en Carthy stonden al eerder geparkeerd op de lastige klim. Golden boy Evenepoel moest opgeven na een val in de afdaling van de Di San Valentino. Een déjà vu voor de ongelukkige Belg.
In de daarop volgende etappe maake Bettiol – RVV winnaar 2018 – de hoge verwachtingen waar. Hij was de sterkste uit een omvangrijke kopgroep in een prachtige heuvelachtige finale. Het peloton nam een extra rustdag door meer dan 20 minuten later binnen te rollen dan winnaar Bettiol.
Yates had bloed geroken na zijn tijdwinst in de etappe naar Sega di Ala op woensdag 26/5. Zo zette hij zijn ploeg Bike Exchange in de voorlaatste bergetappe naar Alpe di Mera op kop. Ook Deceuninck-Quickstep in dienst van Almeida hadden moed geput uit de mini-inzinking van Bernal. Ineos en Bernal moesten alle zeilen bijzetten om het hoge tempo te volgen. Halverwege de klim sprong Yates weg bij Almeida en Bernal die in de achtervolging moeten. Almeida liet even later Bernal ook achter maar achterhaalde Yates niet meer. Yates won de etappe, maar Bernal wist met een halve minuut achterstand de schade beperkt te houden. Bernal boog, maar kraakte niet.
Yates had gehoopt op een inzinking van Bernal die hij zelf had in de derde dramatische week van de Giro in 2018. In de roze trui zakte hij die 25e mei op de Colle delle Finestre – deels onverhard – gigantisch door het ijs en verloor 39 (!) minuten.
Ook in de laatste bergetappe boog Bernal maar brak niet. In de finale naar Alpe Motta werd de droom van superknecht Caruso – 2 in GC – werkelijkheid. Na het wegvallen van kopman Landa kwam hij tot bloei. Hij was in de afdaling van de San Bernardinopas weggereden met een kopgroep met onder andere ploeggenoot Bilbao. Op de slotklim Alpe Motta hield hij zijn opgebouwde voorsprong op Bernal dankzij het beulswerk van ploeggenoot Bilbao. Yates had de benen niet en verloor zelfs wat op Bernal. Zo boekte de 33-jarige sympathieke Italiaan pas zijn eerste profzege (!) in de worldtour. Het bleek in de afsluitende tijdrit in Milaan helaas niet genoeg voor het roze, maar een 2e plaats in de Giro is voor Caruso een hoofdprijs. De zege in de TT ging bijna vanzelfsprekend naar Ganna. Echter als Cavagna niet in de hekken was gereden had hij in Milaan gewonnen. Bernal won voor de eerste keer de Giro waar – thank god – bewezen werd dat aanvallen loont. De etappe winnaar kwam vaak uit een vroege vlucht.
Na drie weken ben ik, net als de wielrenners, ook gesloopt, maar kijk vast met gezonde spanning uit naar de Tour. Kan Roglic revanche nemen op Pogacar? Wat kan Mathieu van der Poel in zijn eerste grote ronde? Stay safe.
Ab+
