La dolce vita II

In de ochtend haalde ik met mijn MTB verse croissantjes door het loop annex fietspad af te rijden direkt langs het Comomeer. Een kadootje bij de opkomende zon en de daarbij schittering op het water. Een cappuccino tussen de lokalen in de plaatselijke Sportsbar (?!) die onderling de klusjes verdelen riep bij mij het ultieme vakantiegevoel op. 

Na het rondje hardlopen van Ing langs het meer en het 'uitslapen' van Job genoten we van het ontbijt op ons terras. Waarom hebben we dit prachtige huis maar voor vier nachten geboekt gvd? 

Voordat we verder trokken naar de Ligurische kust maakten we een boottocht naar onder andere Veranna waar we de imposante Villa Monastero bezochten. In de botanische tuin bezaaid met Romeinse zuilen, eeuwenoude bomen en beelden ontmoetten we aan een marmeren tafel de wereldberoemde Amerikaanse schrijver Stephen Bonelli die net het script van zijn play 'Socrates' had afgemaakt. Na wat filosofisch geleuter over zijn toneelstuk over wie is nou wiser, Plato of Socrates, zochten we onze casa weer op. 

Alvorens we met tranen in onze ogen afscheid namen van het Comomeer en afzakten naar de Ligurische kust bezochten we met 38 graden de beroemde Villa Balbianelli. Met een paar mooie instapics van de prachtige botanische tuin op zak zochten we snel verkoeling in onze vervangende auto. Viel verdomd niet mee om zijn automatische snufjes te doorgronden of is het de leeftijd?

Na tweeëneenhalf uur kachelen bereikten we onze casa Sofia in het ieniemienie bergdorp Vignana met een prachtige view op Levanto en zijn kustlijn. Net als heel Europa ging ook Levanto gebukt onder de tropische hitte. Misschien waren onze 'gesprekken' daarom wel af en toe verhit. Geen airco in de casa maar twee fans brachten de broodnodige verkoeling. In de ochtend en in de avond lag onze casa sowieso uit de zon. 

We waren hier gekomen voor Cinque Terre. Half jaren negentig hebben Ing en ik de vijf prachtige kustdorpjes tegen de rotsen over het voetpad bezocht. Dat zat er gezien de ziedende hitte en mijn gesteld niet in. Overigens gingen Job en Ing gezien de hitte ook liever met de boot. Gelukkig maar want op de boot zagen we in de verte twee dolfijnen synchroonzwemmen. Helemaal niet gelopen? Ja hoor, Ing en Job naar Bonassola en ab+ pakte il treno.

Al snel hadden we na dagje spiaggia of Cinque Terre onze stamkroeg gevonden, La Vineria aan Piazza Staglieno. Nog nooit zo'n lekker en uitgebreid van een aperitivo genoten. Bij het horen van Duran Duran 'save a prayer' als achtergrondmuziek was ik helemaal verkocht. Ik was alleen minder gecharmeerd van de stinkende sigaret in mijn gezicht van de Italiaanse mama die op mijn schoot zat (?!). 

Na een hotline met mijn prive monteur – dank je Peter – bracht de technisch hoogbegaafde Toyota Carolla ons na Levanto naar Agriturismo Il Milin, even buiten Asti. Voor een appel en een ei genoten we van de vers gemaakte streekproducten en het grote zwembad. Na twee donder en bliksem nachten trokken we afgekoeld via een tussenstop in La douce France (Bèze) inclusief een doos vol eclairs huiswaarts. 

Ab+